gece olunca gelen hüzün

her gece gelir hayırlı evlat

Asla yalnız bırakmayan tek şeydir

şaşmaz. her gece gelir amına koyduğum.

niye geldiği belli olmasa da müslüm gürses ve neşet ertaş'ın getirdiği söylenebilir (bkz: neşet ertaş)

her şey şahane bile olsa aklını kurcalayacak hüzünlendirecek bir şeyler gelir muhakkak.

çok seviyorum bu hüznü. beni özüme döndürüyor. açıyorum çok sevdiğim arabesk şarkılardan, geçiyorum yatak odama, ışığı kapayıp sigaramı yakıyorum.

durduk yere az önce oluşan his.

şarkı dinleyerek bastırmaya çalıştığım bir his

envai çeşit ağrı gibi ( diş,baş,darbe travmaları vs) gece azar bu sancı. hüzünle baş gösterir.eski defterler açılır ve bir kaç dize okunur. üç beş cigara ile ciğer deşilir. el mahkum insansın uyursun bir zaman sonra. hüznü bir sonraki geceye/gecelere devrederek.

genelde herkeste aynı şey oluşur. gece olunca, her yer kararınca mutlu olan kimseyi görmedim ben. galiba gökyüzü bize de yansıyor, ya da ne bileyim işte eski hatıralar aklımıza geliyor da olabilir. bu durumla ilgili beş kardeş adlı dizi de geçen bir diyalogla bu entirime son vereyim. -nazım lan, sen bilirsin. niye akşam olunca böyle bir hüzün çöküyor ya insana? +çünkü gün bitiyor abi. bir de zaman geçiyor yani, o ürkütüyor insanı. bitiyor yani, bir gün daha bitiyor. sonuçta bir son var, içten içe biliyorsun bunu. her akşam o sona doğru biraz daha yaklaşıyorsun yani. biraz daha, biraz daha… +nazım hikmet ne diyor biliyor musun abi? insan diyor, öleceğini bile bile nasıl yaşar? ya çıldırır, ya öleceğini unutur. (bkz: beş kardeş)

artık her gece gele gele oda bıktı, yaklaşık 3-4 aydır uğramıyor

gündüz aydınlıkta içimizde tuttuğumuz dertleri gece karanlıkta serbest bırakma

bırakmıyor böyle yapışıyor yakama git diyorum artık bırak yoruldum ne o laftan anlıyor ne ben kurtulabiliyorum

çünkü bütün kirli taraflarımız yalnizca ay ışığında gorünür. bütün acıları ay ışığı açığa çıkarır.

her insanın gelen günden bi umudu vardır. akşam olunca o gün bitiyor ve bakıyorsun ki bugünde güzel bişey olmadı bu yuzdende üzülüyosun. hayat böyle umutlarımızın boşa çıkmasıyla geçiyor ta ki o güzel bişey olana kadar, bakalım daha kaç gün o umutları yanımızda taşıcaz..

bence düşünecek vakit daha çok olduğundan. gündüz ister istemez koşuşturmacayla zihnini duyamıyorsun ama gece olduğu zaman ister istemez düşünecek vaktin oluyor. uğradığın haksızlıklar,gönlünü kıran kişiler,söyleyip isteyip de söyleyemediklerin... hepsi gece zihnimizde sürüldüğü için mutsuz oluyoruz .

yalnız kalıp kafanı dinleyebileceğin en güzel zaman arkadada şöyle bir https://www.youtube.com/watch?v=i7rX9BcL0Ao müzik varsa eğer kaçınılmazdır

o hüznün anasını sikiyim işte

gece, ondan daha karanlık olduğumu fark ettiriyor gelişiyle.

tamamen epifiz bezinin salgıladığı salgılar ile alakalı. gün ışığında salgı duruyor ışık kaybolunca tekrar başlıyor

insanın gün boyunca hissettiği yalnızlığın patlama noktasıdır. ayrıca "gece gece yaşanmış bütün rezilliklerin akla gelmesi" bunun alt başlığıdır.

genelde kışın olur bende. geceler de bitmez

daldım gidiyorum.

üzülecek bir neden olmasa da her gece bir klasikdir

sanırım sözlük bir miktar hüzünlenmiş başlıklarda entrylerde müslüm babayı görüyorum

alışkanlık olmuş bende galiba hüzün kelimesini okur okumaz bile hemen hüzünleniyorum

hüzün mesele değil aslında, ama paylaşacak biri/leri olmayınca yük ağırlaşıyo

ya yarım kalmış hayalleri vardır ya da bi derdi vardır insanın...

zihnimiz açılır acılar daha net hissediliyor sana kim ne dediyse daha iyi hatırlıyorsun belki bu yüzden gecelerimize hüznün misafir olması.

şuan neşet baba ile efsane geldi be

gündüz insan devamlı bir hareket içindedir, bir koşuşturmaca bir devinim. ve bu süreçte kendine yönelik seslere kapalıdır. gece odasında tavanıyla, dört duvariyla bas basa kalinca o sessizliğin yerini ya müslüm baba alır ya da sezen abla (kişiden kişiye değişir tabi). ve işin en ilginc tarafı, hüzün dedigimiz o his, elle tutulur derecede somutlasir ve göğüs kafesinin üzerine bir yük koyulmuş gibi içine doğru daraltır. bir yerde okumuştum gece olunca her şey iki katina çıkar, mesafeler acılar yalnızlık. o yüzden erken uyunmali ya da balkon demirlerinden uzak durulmalidir.

vodafone'un yapmış olduğu babalar günü reklamı bile beni hüzünlendirdi ya

gün boyu umursamayıp geçilen şeylerin, aslında içerde birikmiş olması.. gece olunca da ortaya çıkıp "farkında değilsin ama gitmedim, ağzına etmeye geldim" demesi. bazen hafıza kaybı yaşamak istiyorum ve geceleri rahat uyumak istiyorum. çok mu zor?

bir de arkadan müzik açıksa..

kimseyi anlamak istemiyorum, kimse de beni anlasın istemiyorum. uyumakta istemiyorum. konuşmakta istemiyorum.

herkes çekiliyor kenarına tek kalıyorum hüzün basıyor.

tamam arada geliyor inkar edilemez ama ünlü düşünürlerin de dediği gibi hayat üzülmek için çok kısa

ömürden bir günün daha gitmesi

hüzün gece olunca gelmez bence. gece olunca kendiyle kalır insan. problem orda başlıyor

bir türlü anlam veremediğim durumdur hayır abi gündüz neden sevdiğim gelmiyor aklıma neden gözlerim gündüz de dolmuyor, gayet boş vaktim var yani nedir bu bütün kederi geceye sığdırma çabası ?? gece olunca bir kasvet, bir ağırlık çöküyor. kapanıyorum odama. dokunsalar hüngür hüngür ağlarım çünkü